سه‌ره‌تا بزانه که ئیمامی نه‌وه‌وی (ره‌حمه‌تی خوای لێبێت) ده‌فه‌رموێ: «أَنَّ مَنْ كَانَ ‌بِمَكَّةَ ‌وَأَرَادَ الْعُمْرَةَ فَمِيقَاتُهُ لَهَا أَدْنَى الْحِلِّ وَلَا يَجُوزُ أَنْ يُحْرِمَ بِهَا مِنَ الْحَرَمِ»[1]؛ «هه‌رکه‌سێک له مه‌ککه بێت و بیه‌وێت عومره بکات، میقات بۆ ئه‌و نزیکترین شوێنی حه‌ڵاڵه (واته نزیکترین شوێن له ده‌ره‌وه‌ی حه‌ره‌م)، بۆی نییه هه‌ر له حه‌ره‌مه‌وه ئیحرامی عومره‌که‌ی ببه‌ستێت». که‌واته جه‌نابت پێویست ناکات بڕۆیته میقات، به‌ڵکو ده‌چیته نزیکترین شوێن له ده‌ره‌وه‌ی حه‌ره‌م. پاشان ته‌بعه‌ن که جه‌نابت ته‌شریفت برده ئه‌وێ و خوای گه‌وره کردییه قسمه‌تت ئه‌وه ئه‌گه‌ر له ناو هاوڕێکانیشتدا زانای شه‌رعی تێدا نه‌بێت واته له قافڵه‌که‌تاندا، ئه‌وه هه‌ر له‌وێ که گه‌یشتی ده‌ستبه‌جێ ده‌توانی بپرسی چونکه الحمد للّه ئێسته ئه‌و شتانه‌یان زۆر ئاسان کردۆته‌وه‌و ته‌نانه‌ت له مۆبایله‌که‌شتدا ده‌توانی خه‌زنی ‌که‌یت؛ شوکر بۆ خوا زۆر ئاسان کراون ئه‌م بابه‌تانه.