به‌ڵێ حه‌دیسه‌که راسته‌و ترمزی ریوایه‌تی کردووه‌و شێخی ئه‌لبانی (ره‌حمه‌تی خوای لێبێت) له سه‌حیحی ترمزیدا هێناوێتیه‌وه‌و ده‌ره‌جه‌ی حه‌سه‌نی داوه‌تێ و له شوێنی تریشدا ده‌ره‌جه‌ی سه‌حیح‌بوونی داوه‌تێ؛[1] واللّه تعالی أعلم. که‌وابوو حه‌دیسه‌که سه‌حیحه‌و راسته که ده‌فه‌رموێت: هه‌ر که‌سێک چل رۆژ بگات به ته‌کبیره‌ی یه‌که‌می نوێژ، یه‌عنی بچێت بۆ جه‌ماعه‌ت و ئیمام که وتوێتی «اللّه أکبر» ئه‌و له‌وێ بووبێت و له‌گه‌ڵیدا ته‌کبیره‌که‌ی وتبێت، ئه‌م که‌سه دوو به‌ڕائه‌ت وه‌رده‌گرێت، یه‌عنی له دوو شت بێخه‌م ده‌بێته‌وه: له‌وه‌ی که ناچێته ئاگری جه‌هه‌ننمه‌وه، له‌وه‌ش که له ریزی مونافیقاندا نانووسرێت؛ واللّه تعالی أعلم.
[1]. الألباني، صحیح الترغیب والترهیب: 409.