به‌ڵێ وه‌کو ئه‌جرو سه‌وابه‌که‌ی پێغه‌مبه‌ری خوا (علیه الصّلاة والسّلام) ده‌فه‌رموێ: ئه‌جرو سه‌وابه‌که‌ی وه‌کو
ئه‌وه وایه.[1] ئه‌گینا ناشێت که‌سێک وا بزانێت به‌س سێ جار بڵێت «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ. قُل هُوَ اللَّهُ أحَدٌ» و سێسه‌د خێری گه‌یشت، ئیتر وا بزانێت هه‌موو قورئانی به‌و شێوه‌یه خوێندوو‌ه‌و پێویستی به‌وه نامێنێت که سووره‌ته‌کانی تر بخوێنێت! تۆ داوات لێ کراوه که مادام ده‌توانیت قورئان بخوێنیت و خه‌تمی قورئانه‌که بکه‌یت وه‌کو یاوه‌رانی به‌ڕێز؛ پێغه‌مبه‌ری خوا (علیه الصّلاة والسّلام) که وه‌سیه‌تی بۆ ئیبنو عه‌بباس کرد فه‌رمووی: له سێ رۆژ که‌متر نه‌بێت که ده‌یخوێنیت. که‌وابوو وه‌کو رێسایه‌کی گشتی له‌نێوان سێ رۆژ بۆ مانگێکدا ده‌یانخوێند، به‌ڵام یه‌کێکی وه‌کو خالیدی کوڕی وه‌لید یان ئه‌بووزه‌ری غیفاری زۆرتر به ساڵ خوێندوویانه. که‌سانێکی تریش وه‌کو ئیمامی عوسمان (خوا لێی رازی بێت) شه‌وێک له ویتردا هه‌موو قورئانی خوێند!
[1]. پێغه‌مبه‌ری خوا (صلّی اللّه علیه وسلّم) ده‌فه‌رموێ: «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ، تَعْدِلُ ثُلُثَ الْقُرْآنِ» (ابن ماجه :3788)؛ ئه‌لبانیش به سه‌حیحی داناوه (الصحيحة: 1314).