X

گەڕان




قورئانەوانی و تەفسیر  >>  خه‌تمكردن
  •    . من زۆربه‌ی زۆری مانگی ره‌مه‌زان قورئان خه‌تم ده‌که‌م، به‌س تێی ناگه‌م له قورئانه‌که؛ ئایا خێرم ده‌گاتێ به‌م شێوه‌یه قورئان بخوێنم؟

  • به‌ڵێ بیخوێنه‌ به‌رده‌وام، که تێی ناگه‌یت خۆ ئه‌جره‌که‌ت هه‌ر ده‌ست ده‌که‌وێت. که‌سێک بڵێت «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ. قُل هُوَ اللَّهُ أحَدٌ» سێسه‌د خێری بۆ ده‌نووسرێت، چونکه به‌سمه‌له‌که نۆزده حه‌رفه‌و «قُل هُوَ اللَّهُ أحَدٌ»یازده حه‌رفه که ده‌کاته سی، هه‌ر پیتێکیش ده‌ به‌رانبه‌ره، ته‌واو ئه‌وه سێسه‌د خێرت بۆ نووسراوه.[1] ئیتر بۆ نایخوێنیت؟ به‌ڵێ قورئانه‌که بخوێنین و له ده رۆژی کۆتایی ره‌مه‌زانیشدا زۆرتری بکه‌ین، چونکه هه‌م پێغه‌مبه‌ری خوا (علیه الصّلاة والسّلام) و هه‌م یاوه‌ران له ده رۆژی کۆتاییدا زۆرتر قورئانیان خوێندووه‌و نوێژکردن و عیباده‌ت کردنه‌کانی تریشیان زۆرتر بووه بۆیه ئێمه‌ش زه‌روورییه لانی که‌م له ره‌مه‌زانه‌که‌دا سێ خه‌تم بکه‌ین.


    [1]. ئاماژه‌یه به فه‌رمووده‌ی: «مَنْ قَرَأَ حَرْفًا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ فَلَهُ بِهِ حَسَنَةٌ، وَالحَسَنَةُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا، لَا أَقُولُ الم حَرْفٌ، وَلَكِنْ أَلِفٌ حَرْفٌ وَلَامٌ حَرْفٌ وَمِيمٌ حَرْفٌ» (الترمذي: 2910؛ الدارمي: 376؛ ئه‌لبانی ده‌فه‌رموێ: سه‌حیحه (مشکاة المصابیح: 2137).)

بەڕێوەبەرایەتی پێگە   |    ئەرشیف