برا به‌ڕێزه‌که‌م تاوان نه‌کردن ته‌نها به خوێندنی ئایه‌ته‌لکورسی نییه، هه‌یه حافزی قورئانه‌و ده‌شیخوێنێت، یه‌عنی شه‌یتان نابێت توخنی بکه‌وێت؟ ئه‌مه وا نییه. بۆیه سه‌ره‌تا پێویسته ئه‌مه بزانین که شه‌یتان هه‌یه، دنیاویستی هه‌یه، هه‌واو هه‌وه‌سی خۆمان هه‌یه، ئینجا شه‌یتانی ئینسیش هه‌یه، ئه‌وه ئه‌و شه‌یتانه له ره‌مه‌زاندا به‌سراوه‌ته‌وه ئه‌ی ئه‌م ئینسانه‌ی که کابرا ده‌باته‌وه بۆ شه‌راب خواردنه‌وه؟! ئاخر له‌و پرسیارانه‌ی که هاتبوو له ره‌مه‌زاندا تێیاندابوو که ده‌ڵێت: به‌ڕۆژوو بووم رفیقه‌کانم منیان برد بۆ ئه‌زمڕ به زۆر شه‌رابیان دامێ و شه‌رابم خوارده‌وه! یه‌عنی په‌نا به خوا رۆژووه‌که‌شیان پێ شکاندووه‌و شه‌رابیشیان ده‌رخوارد داوه! بۆیه کابرا نه‌فسی خۆی ده‌ڕاوت دزی ده‌کات، دنیاویستی خۆی، هه‌ڵپه کردنی خۆیه‌تی، له بازاڕدا مو‌عامه‌له‌ی حه‌رام ده‌کات، ئه‌ی خۆ مه‌عنای ئه‌وه نییه که ئایه‌ته‌لکورسیت خوێند شه‌یتان ئیتر ده‌وری نه‌ماوه! جا ئه‌گه‌ر وا بێت وه‌ڵا ئه‌وه‌نده رێگاکه‌مان ئاسان بووه بۆ به‌هه‌شت، به راکردن هه‌موومان ده‌ڕۆیشتین و شه‌یتانیشمان له‌و لاوه ده‌به‌سته‌وه؛ نا وا نییه‌و نابێت واش تێبگه‌ین لێی.