من حه‌فتا ساڵم نه‌بیستووه، به‌ڵام خوای په‌روه‌ردگار ده‌فه‌رموێ: «فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ» [المعارج: 4]؛ « له رۆژێکدا که میقداره‌که‌ی په‌نجا هه‌زار ساڵه».

   بۆیه ئه‌وه‌ی که مه‌علوومه‌و به‌ڵگه‌ی سوننه‌تیشی له‌سه‌ره‌و هه‌روه‌ها ئه‌هلی سوننه‌ت و جه‌ماعه‌ت له عه‌قیده‌دا باسیان کردووه وه‌کوو عه‌قیده‌ی سه‌فارینی که حه‌نبه‌لییه ده‌فه‌رموێت: «يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ»؛ «رۆژێکه که په‌نجا هه‌زار ساڵ درێژاییه‌که‌یه‌تی». پاشان هه‌ر ئه‌و له کتێبه‌که‌ی خۆیدا «لوامع الأنوار البهیة» باس ده‌کات که عه‌رزی پێغه‌مبه‌ری خوایان کرد (علیه الصّلاة والسّلام): «مَا أَطْوَلَ هَذَا الْيَوْمَ!»؛ «ئه‌م رۆژه چه‌ند دوورو درێژه!»، «فَقَالَ النَّبِيُّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ): وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّهُ لِيُخَفَّفُ عَلَى الْمُؤْمِنِ حَتَّى يَكُونَ عَلَيْهِ أَخَفَّ مِنْ صَلَاةٍ مَكْتُوبَةٍ» [السفاریني، لوامع الأنوار البهية : 2/169. ریوایه‌ته‌که‌ش ئه‌م ئیمامه به‌ڕێزانه گێڕاویانه‌ته‌وه: أحمد: 11717؛ أبو یعلی: 1390؛ ابن حبّان: 5099؛ ئه‌لبانی ده‌فه‌رموێ: زه‌عیفه (صعیف الترغیب والترهیب: 2095).]؛ «سوێند به‌و که‌سه‌ی که گیانی منی به ده‌سته، له‌سه‌ر موسوڵمان ئه‌وه‌نده ئاسان ده‌بێت تا وای لێ دێت سووکتر ده‌بێت له مه‌سافه‌و درێژایی نوێژێکی فه‌رز که له‌سه‌ریه‌تی و نوێژه‌که‌ی ئه‌دا ده‌کات!». یه‌عنی بۆ موسوڵمان ئاسانه، به‌ڵام بۆ کافر هه‌ر ده‌بێت به مایه‌ی سزادانی به ته‌ئکید.