ئایا ترس بۆ پێغه‌مبه‌ران جائیزه؟ جه‌نابت باست له‌وه کردووه که سه‌یدنا مووسا ترساوه؛ هه‌روه‌ها مامۆستایه‌كی تر باسی له سیره کردووه که پێغه‌مبه‌ری خوا (علیه الصّلاة والسّلام) له فه‌تره‌ی مه‌ککه‌دا ده‌ترسا، ئایا ئه‌مه جائیزه؟
به‌ڵێ جائیزه‌و چ ئیشکالێکی تێدایه؟ هیچ ئیشکالێکی تێدا نییه؛ بڕوانه خوای گه‌وره له‌م ئایه‌تانه‌دا چۆن باسی ترسی سه‌یدنا مووسا ده‌کات:
«قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ» [الشعراء: 12]؛ «وتی: په‌روه‌ردگارا! به‌ڕاستی من ده‌ترسم بمکوژن».
«قَالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْساً فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ» [القصص: 33] ؛ « وتی: په‌روه‌ردگارا! من یه‌کێک له‌وانم کوشت، بۆیه ده‌ترسم بمکوژنه‌وه» [له ئایه‌تێکی تردا ده‌فه‌رموێ: «وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ» [الشعراء: 14]].
«فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَى» [طه: 67]؛ «ئه‌وسا مووسا هه‌ستی کرد به ترسێک له دڵ و ده‌روونیدا».
پێشتریش به‌ر له پێغه‌مبه‌رایه‌تی: «فَأَصْبَحَ فِي الْمَدِينَةِ خَائِفاً يَتَرَقَّبُ...» [القصص: 18] ؛ «به‌هۆی ئه‌وه‌وه ترس و بیم دایگرت و به شاردا ده‌سووڕایه‌وه‌‌و چاودێری ده‌كرد...».
که‌واته هیچ ئیشکالێک له‌سه‌ر ئه‌وه نییه، ئه‌و ترسه ترسێکی غه‌ریزییه‌و پێغه‌مبه‌رانیش به‌شه‌رن وه‌کو خه‌ڵکێکی ترو ئه‌و حاڵه‌تانه‌شیان به سه‌ردا دێت. پێغه‌مبه‌ری خواش (علیه الصّلاة والسّلام) له ترس و بیمی ئه‌وه‌ی دوشمنانی هێرش نه‌هێننه سه‌ر ماڵه‌که‌ی و نه‌یکوژن سه‌ره‌تا پاسه‌وانی دانا که سه‌عدی کوڕی ئه‌بی وه‌ققاس بوو (خوا لێی رازی بێت) [بڕوانه: البخاري: 7231؛ مسلم: 2410]. دواییش فه‌رمووی خوای گه‌وره خۆی ده‌مپارێزێت و پێویست به‌مه ناکات.