من له ئه‌وروپا داده‌نیشم نه‌خۆشی بوورانه‌وه‌م هه‌یه، که زۆر برسیم ده‌بێت وام لێ دێت؛ ئایا ده‌توانم به‌ڕۆژوو نه‌بم؟ زۆر خه‌فه‌ت ده‌خۆم!
به‌ڵێ ئه‌گه‌ر خۆت ته‌جروبه‌ت کرد و به‌ڕۆژوو بوویت دوایی که برسیت بوو بوورایته‌وه ته‌بعه‌ن به‌ڕۆژوو نابیت ئه‌و کاته، چونکه تۆ ده‌بیت به خاوه‌ن عوزر. به‌ڵام یه‌کێک له‌به‌ر ئه‌وه تۆزێک ناڕه‌حه‌تی تووش بووه برسیه‌تی، ئه‌وه به ته‌بیعه‌تی حاڵ هه‌موو که‌سێک که برسیه له رۆژانی عادیشدا بێهێز ده‌بێت جا که به‌ڕۆژووش بوو به‌ته‌ئکید ناڕه‌حه‌تییه‌کی هه‌یه پێویسته ته‌حه‌ممولی بکات و نه‌یشکێنێت، به‌ڵام ئه‌گه‌ر به‌م شێوه بوو وه‌کو جه‌نابت ده‌ڵێیت ده‌بوورێیته‌وه ئه‌گه‌ر هات و برسیت بوو به‌ڵێ به‌ته‌ئکید بۆت جائیزه بیشکێنیت. هیوادارم خوای په‌روه‌ردگار شیفات بدات و چاک بیته‌وه، ئه‌گه‌ر هات و ساڵه‌که به‌رده‌وام بوویت یازده مانگی دواتر چاوه‌ڕێی هه‌لێکی بیگریته‌وه ئه‌گه‌ر نه‌بوو گه‌یشتیته‌وه شه‌عبانی ئه‌خیر یه‌عنی ره‌مه‌زانێکی تر دێته‌وه ته‌واو ئه‌و کاته که‌فاره‌ته‌که‌ی بۆ ده‌ده‌یت له‌جیاتی هه‌ر رۆژێک له‌و رۆژانه‌ی نه‌تگرتووه یان سی رۆژه‌که ئه‌گه‌ر هه‌موویت نه‌گرتووه خۆراکی ژه‌مێکی مامناوه‌ندی ئه‌و شوێنه‌ی که لێی ده‌ژیت ده‌ده‌یت به فه‌قیرو هه‌ژار.